Plots zat ik op de trein,
ik wist niet wat of hoe.
Het ticketje was gekocht,
maar ik wist niet waar naartoe.
Enkel kijken door het raam,
ik was compleet verlamd.
Ik kon trekken aan de noodrem,
maar ik rook toen nog geen brand.
Ik liet me gewoon rijden,
tegen beter weten in.
Ik had geen weet van een bestemming,
want ik kende geen begin.
Geen conducteur, geen controle,
alleen ik op de vlugge vaart,
bang voor de laatste halte,
het venijn zit in de staart.
Toen werd ik opgemerkt.
Er sprong iemand op het spoor.
Ik negeerde zijn geschreeuw,
als een pletwals reed ik door.
De klap kwam onverwacht,
ik ging behoorlijk op mijn bek,
kreeg tegen volle snelheid
het hele treinstel in mijn nek.
Na een lang herstel
maak ik het stilaan goed.
Eén ding weet ik zeker:
voortaan ga ik te voet.
Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.
