Zatte nonkels op uw plaatsen, want de eindejaarsfeesten schieten weldra uit de startblokken. Dat betekent: eten, drinken, lachen, feesten, bezinnen, bidden én de boel behangen met glitter en kitsch. Vooral dat laatste is een doorn in het oog van het KAK (Komitee Anti-Kerstdecoratie), dat wordt geleid door een anoniemeling, die zich Janus Schwanzkopf laat noemen. Zijn eigen keuze, voor alle duidelijkheid en nog altijd beter dan zijn echte, Poolse naam, zijnde Pröt Retkêtet. We zoeken hem op in zijn geheime schuilplaats, ter hoogte van de Kapellestraat, waar hij de ideologie van zijn actiegroep toelicht.
CM: Waarom richten jullie zich specifiek tegen kerstdecoratie?
Schwanzkopf: Dat heeft twee redenen. Eerst en vooral omdat het de veruitwendiging is van de verkrachte kerstgedachte. Geef toe: wie viert de geboorte van Jezus onze redder, die het – laten we daar eerlijk over zijn – enorm ver heeft geschopt voor een bastaardkind van een lellebel. Wie nodigt een eenzame uit, los van de eenzamen die zichzelf uitnodigingen? Wie draagt de kerstgedachte verder dan de boom, reikt de geurige man in de metro een hand, op dagen dat de zon schijnt? Oh, wie? Vergeve mij deze poëtische uitbarsting, maar ik probeer gewoon een griet in bed te krijgen.
De tweede reden is energie. Iedereen heeft de mond vol van de opwarming van de aarde, maar iedereen blijft verspillen. Toegegeven, in deze periode is een beetje opwarming welgekomen, maar we moeten verder kijken dan onze neus lang is. In mijn geval is dat slechts 7 millimeter, wat het verder kijken enigszins makkelijker maakt. Maar soit, genoeg persoonlijke info, want CSI Zele is gevaarlijker dan de naam doet vermoeden. Alleszins, al die verlichting is niet minder dan overbodig. Jezus had ook geen verlichting en toch was hij een verlichte geest, die nu overschaduwd dreigt te worden door de kerstverlichting der blinden... Kort samengevat: ik wil seks.
CM: Wie niet. Hoe wil u dit aanpakken?
Schwanzkopf: Ik zal niet rond de pot draaien… Revolutie vraagt altijd slachtoffers. Maar we proberen de verlichting zelf ongemoeid te laten, ook al omdat we bang zijn om geëlektrocuteerd te worden. Daarom hebben we gekozen voor bewustwording. De mensen laten inzien dat hun verlichting zal bijdragen tot het einde der tijden. Tot voor kort organiseerden we workshops en seminaries, maar gezien daar enkel KAK-aanhangers en daklozen op afkwamen, gaan we het nu commercieel aanpakken, met een heus festival op het terrein van den hoeksen bos.
CM: Terrein?
Schwanzkopf: Ik weet dat het voorlopig een beetje vreemd klinkt, maar we zullen de nodige bomen verwijderen. Nu, we gaan tal van groepen laten optreden op een podium van vijfentwintig meter breed. Momenteel proberen we de plaatselijke konijnen en vogels te vangen, zodat ze geen last hebben van het geluid en eventuele vervuiling. Maar maak u geen zorgen: ze zullen op volledig verantwoorde wijze worden geslacht. Tijdens het festival zijn er ook tal van prijzen te winnen: drie Hummers, vijf gratis helikoptervluchten en twintig jaarabonnementen voor waspoeder, batterijen en wegwerptasjes. Tot slot wil ik nog kwijt dat u kan parkeren in de aanpalende velden, die we voor de gelegenheid zullen asfalteren. Toegangsprijzen variëren van 25 tot 95 euro, V.I.P.-diner met foie gras en hamsterballetjes inbegrepen.
CM: En de verlichting?
Schwanzkopf: Ik had die negatief geladen vraag verwacht, ook al omdat het tegenwoordig bijzonder hip is om anti te zijn. Ons antwoord is van ludieke aard. Het festivalterrein zal namelijk in duisternis gehuld zijn, waardoor de bezoekers zelf hun zaklampen en verlichting moeten meebrengen.
CM: Ook kerstverlichting?
Schwanzkopf: (lacht) Mensen die zich daar aan bezondigen, hangen we – met verlichting en al - op in enkele bomen, die we voor de gelegenheid laten staan. Na de optredens en de aansluitende, symbolische podiumverbranding worden de ‘versierde’ bomen naar de Schelde gevoerd, alwaar ze gedumpt zullen worden en overgeleverd aan de woelige wateren.
CM: Dus toch geweld?
Schwanzkopf: Ach, wat betekent extremisme zonder een beetje geweld? (kijkt op zijn uurwerk) Sorry, maar we moeten het interview afsluiten, want ik ben te lang op dezelfde, makkelijk te traceren plaats, zijnde mijn eigen woonst. Dus kort samengevat: hoeksen bos, festival, 6 januari, lampen, zuip, wijven. Alvast bedankt!
Schwanzkopf: Dat heeft twee redenen. Eerst en vooral omdat het de veruitwendiging is van de verkrachte kerstgedachte. Geef toe: wie viert de geboorte van Jezus onze redder, die het – laten we daar eerlijk over zijn – enorm ver heeft geschopt voor een bastaardkind van een lellebel. Wie nodigt een eenzame uit, los van de eenzamen die zichzelf uitnodigingen? Wie draagt de kerstgedachte verder dan de boom, reikt de geurige man in de metro een hand, op dagen dat de zon schijnt? Oh, wie? Vergeve mij deze poëtische uitbarsting, maar ik probeer gewoon een griet in bed te krijgen.
De tweede reden is energie. Iedereen heeft de mond vol van de opwarming van de aarde, maar iedereen blijft verspillen. Toegegeven, in deze periode is een beetje opwarming welgekomen, maar we moeten verder kijken dan onze neus lang is. In mijn geval is dat slechts 7 millimeter, wat het verder kijken enigszins makkelijker maakt. Maar soit, genoeg persoonlijke info, want CSI Zele is gevaarlijker dan de naam doet vermoeden. Alleszins, al die verlichting is niet minder dan overbodig. Jezus had ook geen verlichting en toch was hij een verlichte geest, die nu overschaduwd dreigt te worden door de kerstverlichting der blinden... Kort samengevat: ik wil seks.
CM: Wie niet. Hoe wil u dit aanpakken?
Schwanzkopf: Ik zal niet rond de pot draaien… Revolutie vraagt altijd slachtoffers. Maar we proberen de verlichting zelf ongemoeid te laten, ook al omdat we bang zijn om geëlektrocuteerd te worden. Daarom hebben we gekozen voor bewustwording. De mensen laten inzien dat hun verlichting zal bijdragen tot het einde der tijden. Tot voor kort organiseerden we workshops en seminaries, maar gezien daar enkel KAK-aanhangers en daklozen op afkwamen, gaan we het nu commercieel aanpakken, met een heus festival op het terrein van den hoeksen bos.
CM: Terrein?
Schwanzkopf: Ik weet dat het voorlopig een beetje vreemd klinkt, maar we zullen de nodige bomen verwijderen. Nu, we gaan tal van groepen laten optreden op een podium van vijfentwintig meter breed. Momenteel proberen we de plaatselijke konijnen en vogels te vangen, zodat ze geen last hebben van het geluid en eventuele vervuiling. Maar maak u geen zorgen: ze zullen op volledig verantwoorde wijze worden geslacht. Tijdens het festival zijn er ook tal van prijzen te winnen: drie Hummers, vijf gratis helikoptervluchten en twintig jaarabonnementen voor waspoeder, batterijen en wegwerptasjes. Tot slot wil ik nog kwijt dat u kan parkeren in de aanpalende velden, die we voor de gelegenheid zullen asfalteren. Toegangsprijzen variëren van 25 tot 95 euro, V.I.P.-diner met foie gras en hamsterballetjes inbegrepen.
CM: En de verlichting?
Schwanzkopf: Ik had die negatief geladen vraag verwacht, ook al omdat het tegenwoordig bijzonder hip is om anti te zijn. Ons antwoord is van ludieke aard. Het festivalterrein zal namelijk in duisternis gehuld zijn, waardoor de bezoekers zelf hun zaklampen en verlichting moeten meebrengen.
CM: Ook kerstverlichting?
Schwanzkopf: (lacht) Mensen die zich daar aan bezondigen, hangen we – met verlichting en al - op in enkele bomen, die we voor de gelegenheid laten staan. Na de optredens en de aansluitende, symbolische podiumverbranding worden de ‘versierde’ bomen naar de Schelde gevoerd, alwaar ze gedumpt zullen worden en overgeleverd aan de woelige wateren.
CM: Dus toch geweld?
Schwanzkopf: Ach, wat betekent extremisme zonder een beetje geweld? (kijkt op zijn uurwerk) Sorry, maar we moeten het interview afsluiten, want ik ben te lang op dezelfde, makkelijk te traceren plaats, zijnde mijn eigen woonst. Dus kort samengevat: hoeksen bos, festival, 6 januari, lampen, zuip, wijven. Alvast bedankt!
Foto: Stefaan H.
1 opmerking:
Fnuiken die lichtgevende dikbuikige mannen! Hilarisch ;)
Een reactie posten