We leven in mediagekke tijden, waarin heel wat mensen de nieuws- waarde van hun eigen privacy exploiteren. Een van hen is Robert Musterdmans (59), die via dit forum zijn handel en wandel wereldkundig wil maken. Gedurende 2008 hield hij al zijn activiteiten nauwgezet bij, waarna hij ze in een excellbestand goot. Tijd voor een interview!
CM: Vanwaar het idee om uzelf zo bloot te geven?
Musterdmans: Wel, het verhaal begint op kerstavond, 2007. Ik had net gegeten, toen ik mezelf een Leffe aftrok. Mijn toenmalige vrouw haalde haar neus op en zei dat ik beter wat minder zou zuipen. Ik garandeerde haar dat ik slechts vier Leffes per dag dronk, maar had geen officiële documenten om dit hard te maken. Daarom besloot ik een bestand aan te maken, waarin ik al mijn handelingen zwart op wit zou vastleggen. Helaas bleek ze enkel geïnteresseerd in de ranzige zaken, zoals de hoeveelheid drank, sigaretten en asschecks. Dit terwijl ze geen enkel belang hechtte aan het aantal existentiële vragen, multiculturele bespiegelingen en niesbuien, om maar enkele dingen te noemen.
Uiteindelijk kregen we ruzie, ook al omdat ik zo eerlijk en dom was geweest om te schrijven hoe vaak ik aan andere vrouwen of mannen dacht tijdens de seks, al dan niet terwijl ik het met een ander deed. Dat bleek uiteindelijk meer te zijn dan ik zelf in de mot had. Maar als je zo gedetailleerd aan een verslag werkt, durf je het grotere kader al eens uit het oog te verliezen.
CM: U heeft nog niet op onze vraag geantwoord. Waarom wil u dit delen met de wereld?
Musterdmans: Ten eerste omdat ik mezelf zie als een maatstaf voor de mensheid, waaraan men zich kan spiegelen. Het feit dat ik heel gewoontjes ben, maakt me net ongewoon, want zeg nu zelf: hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze een gemiddelde representeren. Daarenboven wil ik mijn ex-vrouw informeren. De rechter heeft me verboden om nog langer verslagen naar haar te sturen en ik heb ook een straatverbod gekregen (het interview geschiedt telefonisch, gezien Musterdmans in Alaska woont; Nvdr.) Ik hoop dan ook dat zij de content op deze site zal lezen, al heeft ze deze nog maar een keer bezocht, in tegenstelling tot ikzelf (358 bezoeken van augustus tot nu; Nvdr.). Want voor alle duidelijkheid: ik hield ook haar handelingen bij, tot ze uiteraard vertrok (1 maal op 7 oktober; Nvdr.).
CM: Dat gaat toch vreselijk ver… Nooit gedacht om de dingen los te laten en het leven simpelweg te leven.
Musterdmans: Jazeker, dat doe ik zo'n drie keer per week en valt onder de categorie ‘ongedwongen handelingen’, wat toegegeven weinig plaats beslaat.
CM: En nu is het de bedoeling dat wij publiek maken dat u gemiddeld acht keer per dag de hond schopt, zestien keer aan uw eigen vingers ruikt en drie porties eigen snot opeet? Dat wil u echt?
Musterdmans: Ja, al zou ik liever hebben dat u het integrale excellbestand publiceert, want zo’n gemiddelde is al bij al niet accuraat genoeg. Daarenboven wil ik dat ook de positieve zaken gezien worden. Zo stond ik onlangs op het punt om geld te geven aan een bedelaar. Het is maar een van de vele zaken die mij tot de Robert Musterdmans maken, waar ik bijzonder fier op ben.
CM: We zullen zien wat we kunnen doen.
Musterdmans: Wel, het verhaal begint op kerstavond, 2007. Ik had net gegeten, toen ik mezelf een Leffe aftrok. Mijn toenmalige vrouw haalde haar neus op en zei dat ik beter wat minder zou zuipen. Ik garandeerde haar dat ik slechts vier Leffes per dag dronk, maar had geen officiële documenten om dit hard te maken. Daarom besloot ik een bestand aan te maken, waarin ik al mijn handelingen zwart op wit zou vastleggen. Helaas bleek ze enkel geïnteresseerd in de ranzige zaken, zoals de hoeveelheid drank, sigaretten en asschecks. Dit terwijl ze geen enkel belang hechtte aan het aantal existentiële vragen, multiculturele bespiegelingen en niesbuien, om maar enkele dingen te noemen.
Uiteindelijk kregen we ruzie, ook al omdat ik zo eerlijk en dom was geweest om te schrijven hoe vaak ik aan andere vrouwen of mannen dacht tijdens de seks, al dan niet terwijl ik het met een ander deed. Dat bleek uiteindelijk meer te zijn dan ik zelf in de mot had. Maar als je zo gedetailleerd aan een verslag werkt, durf je het grotere kader al eens uit het oog te verliezen.
CM: U heeft nog niet op onze vraag geantwoord. Waarom wil u dit delen met de wereld?
Musterdmans: Ten eerste omdat ik mezelf zie als een maatstaf voor de mensheid, waaraan men zich kan spiegelen. Het feit dat ik heel gewoontjes ben, maakt me net ongewoon, want zeg nu zelf: hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze een gemiddelde representeren. Daarenboven wil ik mijn ex-vrouw informeren. De rechter heeft me verboden om nog langer verslagen naar haar te sturen en ik heb ook een straatverbod gekregen (het interview geschiedt telefonisch, gezien Musterdmans in Alaska woont; Nvdr.) Ik hoop dan ook dat zij de content op deze site zal lezen, al heeft ze deze nog maar een keer bezocht, in tegenstelling tot ikzelf (358 bezoeken van augustus tot nu; Nvdr.). Want voor alle duidelijkheid: ik hield ook haar handelingen bij, tot ze uiteraard vertrok (1 maal op 7 oktober; Nvdr.).
CM: Dat gaat toch vreselijk ver… Nooit gedacht om de dingen los te laten en het leven simpelweg te leven.
Musterdmans: Jazeker, dat doe ik zo'n drie keer per week en valt onder de categorie ‘ongedwongen handelingen’, wat toegegeven weinig plaats beslaat.
CM: En nu is het de bedoeling dat wij publiek maken dat u gemiddeld acht keer per dag de hond schopt, zestien keer aan uw eigen vingers ruikt en drie porties eigen snot opeet? Dat wil u echt?
Musterdmans: Ja, al zou ik liever hebben dat u het integrale excellbestand publiceert, want zo’n gemiddelde is al bij al niet accuraat genoeg. Daarenboven wil ik dat ook de positieve zaken gezien worden. Zo stond ik onlangs op het punt om geld te geven aan een bedelaar. Het is maar een van de vele zaken die mij tot de Robert Musterdmans maken, waar ik bijzonder fier op ben.
CM: We zullen zien wat we kunnen doen.
Foto: Stefaan H.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten