We laven ons aan de avond
en kennen geen andere dorst.
We drinken niet uit de glazen,
maar van wat er wordt gemorst.
We zweven
boven het leven.
Het zijn
herleid tot schijn.
We voelen ons fantastisch
en dat vinden we wel fijn.
Er doemt maar één vraag op
tussen aarde en maan:
waar hebbekik in godsnaam
mijn vest nu weer gedaan?
Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.
woensdag 25 april 2012
woensdag 18 april 2012
donderdag 12 april 2012
Fragment
Kevin en ik liepen door het bos, waar de leiding ons had gedropt. We waren tot de tanden gewapend (kaart, kompas, GPS, eten en drinken voor twintig dagen, shotgun) maar toch waren we nerveus. Dit was onze eerste dropping en hoewel Waasmunster bekend stond als behoorlijk veilig, wist je maar nooit. Toen dook er een man op. Hij zag er een beetje raar uit, al was dat misschien gewoon perceptie.
‘ Komen jullie mee naar mijn huis,’ vroeg hij, ‘ Ik wil jullie iets tonen.’
Mijn ouders hadden me altijd op het hart gedrukt nooit rare mannen naar hun huis te volgen, maar gezien mijn ouders gescheiden, failliet en verongelukt waren door een sigaret aan te steken in een tankstation, ging ik er van uit dat ze ook niet altijd gelijk hadden. Dus volgden we hem.
Het was geen opmerkelijk huis. Het had een modale voorgevel, waarvan niemand ooit zou vermoeden dat er vreselijke dingen achter schuil gingen. Al wees niks er op dat dit het geval was. De man was vriendelijk en beleefd, al vroeg hij wel om onze schoenen uit te doen. Hij gidste ons door een donkere gang, naar een klein kamertje met een krakende deur. Wat we daar zagen tartte onze verbeelding. Het was een gigantische, haast vreeswekkende draaiorgelcollectie. Jongens, wat een collectie was me dat, zeg!
Fragment uit: ‘Boe?’, een bijna thriller voor mensen met hartaandoeningen en angststoornissen in de synthesizersfeer.
Canal Marginal publiceert geregeld fragmenten uit letterkundige werken van eigen kweek die om een of andere reden ongepubliceerd zijn.
‘ Komen jullie mee naar mijn huis,’ vroeg hij, ‘ Ik wil jullie iets tonen.’
Mijn ouders hadden me altijd op het hart gedrukt nooit rare mannen naar hun huis te volgen, maar gezien mijn ouders gescheiden, failliet en verongelukt waren door een sigaret aan te steken in een tankstation, ging ik er van uit dat ze ook niet altijd gelijk hadden. Dus volgden we hem.
Het was geen opmerkelijk huis. Het had een modale voorgevel, waarvan niemand ooit zou vermoeden dat er vreselijke dingen achter schuil gingen. Al wees niks er op dat dit het geval was. De man was vriendelijk en beleefd, al vroeg hij wel om onze schoenen uit te doen. Hij gidste ons door een donkere gang, naar een klein kamertje met een krakende deur. Wat we daar zagen tartte onze verbeelding. Het was een gigantische, haast vreeswekkende draaiorgelcollectie. Jongens, wat een collectie was me dat, zeg!
Fragment uit: ‘Boe?’, een bijna thriller voor mensen met hartaandoeningen en angststoornissen in de synthesizersfeer.
Canal Marginal publiceert geregeld fragmenten uit letterkundige werken van eigen kweek die om een of andere reden ongepubliceerd zijn.
donderdag 5 april 2012
Correct!
Zeg niet: hij/zij kijkt scheel.
Zeg: hij/zij heeft een aparte kijk op de dingen.
Ingezonden door het Nationaal Instituut voor Politiek Correct Taalgebruik en Volkerenmoord.
Zeg: hij/zij heeft een aparte kijk op de dingen.
Ingezonden door het Nationaal Instituut voor Politiek Correct Taalgebruik en Volkerenmoord.
zondag 1 april 2012
Bond Zonder Hoop
Wie laatst lacht
maakt daarom geen minder debiel geluid.
'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.
maakt daarom geen minder debiel geluid.
'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.
Abonneren op:
Posts (Atom)