De Zeelse automobilisten zitten met de handen in het haar (of in bepaalde gevallen in de hogere hoofdhuid). De gemeente is her en der ontoegankelijk wegens openbare werken. Het opsommen van alle plaatsen des onheils zou het hele internet in beslag nemen, terwijl we ons dienen te beperken tot deze pagina en de maatschappelijk relevante kern van de zaak. Het gemeentebestuur nam iemand in dienst om het tij te helpen keren, Fransiscus Verweert, Meester in de Positieve Interpretatie van Multi-benaderbare Aangelegenheden. Wat dat precies inhoudt vertelt hij ons zelf.
Verweert: Er zijn verschillende manieren om naar een en hetzelfde feit te kijken. Zo heb ik gisteren op café rondgebazuind dat ik een belangrijk interview heb voor een internationaal medium dat ook op introspectief niveau enorm verrijkend is, terwijl ik evengoed had kunnen vertellen dat ik tegen mezelf zit te lullen op een zoveelste blog die door drie man en een paardenkop wordt gelezen. De waarheid ligt doorgaans in het midden, maar blijft bovenal wat je er zelf van maakt. Zo zit het ook met de wegenwerken in Zele. De ene zegt dat het een frustrerend doolhof is, ik zeg dat het het oriënterende vermogen van de Zelenaar aanscherpt. Men zegt dat het de mobiliteit bemoeilijkt, ik zeg dat deze ontmoediging goed is voor het milieu en voor verkeersveiligheid, al wil ik zeker niet voorbijgaan aan de audiovisuele kwaliteiten van een ronkend stuk metaal met een grijnzende malloot erin.
CM: Is dat niet…
Verweert: (vervolgt onverstoorbaar) Sommigen noemen het een chaotische zandhoop met stenen? Een Vlaams bouwkundige interpretatie van een woestijnlandschap met post-apocalyptische sfeerschepping, zeg ik. Prima geschikt als filmset, voor het geval een Vlaamse (of internationale, waarom niet) regisseur iets in een dergelijke setting zou willen maken. Daarenboven kan het ook extra jobs creëren, naast hetgeen er reeds bestaat in de bouwkundige sfeer. Archeologen graven voornamelijk gaten in hun luie zetel. Dit zou een ideaal moment zijn om hen elders aan de slag te krijgen.
CM: Valt er dan iets te vinden?
Verweert: Doet dat er toe? Vinden ze niks dan kunnen we concluderen dat er niks te vinden is en hoeft er ook geen verdere vraagstelling vanuit archeologische hoek te zijn. Een mislukt experiment is ook geslaagd op zijn manier.
CM: Over tewerkstelling gesproken… Hoe is het gemeentebestuur bij u terecht gekomen?
Verweert: Ze zijn niet echt bij me terecht gekomen, ze hebben eerder iets gevonden waarvan ze niet wisten dat ze het zochten. Ik heb ondertussen een gemeenteraad bijgewoond en de eerste reacties waren positief, in die zin dat ik mij nogal onopvallend heb opgesteld en er ook in verhouding is gereageerd. Rustig beginnen. Dat is de boodschap. Alles start met observatie.
CM: Maar bent u dan officieel aangenomen?
Verweert: Jazeker, maar dat weten ze zelf nog niet. Om tot goede observatie te komen is er namelijk een zekere anonimiteit en bijhorende objectiviteit nodig. Het is de bedoeling om de resultaten van mijn onderzoek voor te leggen, samen met het contract dat ik heb opgesteld voor mijn toekomstige werkgever.
CM: Wat vindt u eigenlijk echt van het feit dat de helft van Zele onbereikbaar is door openbare werken?
Verweert: Mocht ik niet in mijn positie zijn en off the record kunnen praten, zou ik zeggen: schijt. Nu zeg ik: een goudbruine herinnering aan iets dat beter smaakt dan zijn huidige samenstelling wiens ware kracht uit zijn doorspoelbaarheid bestaat.
CM: Bedankt voor dit gesprek.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten