Er was eens een ui die hypergevoelig was. Hij was bang om te leven, bang om te
sterven. Op zekere dag werd hij
uitverkoren om in bolognaisesaus te verdwijnen. Toen de kok in kwestie de ui aan flarden sneed, sprongen de
tranen hem in de ogen.
‘ Waarom vermoord je mij als mijn
dood je doet huilen,’ vroeg de ui.
De
man keek enigszins verbaasd op en sprak: " Bij het snijden van uien worden cellen stuk gesneden. In een
uiencel komen twee gedeelten voor. Eén deel bevat het enzym alliinase,
het andere deel zwavelverbindingen. Bij het stukgaan van de cellen worden
er zwavelzuurverbindingen gevormd. Hieruit komt het gas propaan-S-oxide
vrij. Wanneer dit gas in contact komt met de ogen vormt het met het
oogvocht een zwavelzuurverbinding, dat de zenuweinden in het oog irriteert.'
' En verliefdheid is niet meer dan een prikkeling van
bepaalde hersenklieren die na twee jaar onherroepelijk ophoudt zeker??', spuwde
de ui, ' Jij schandelijk rationeel monster.'
' Ik weet het,' zei de kok, ' Maar het is niet omdat ik iets
weet dat ik het daarom ook voel.'
En hij kakte in zijn broek.
Met dank aan wikipedia, immer groeiende bron van ratio stimulerende input.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten