Dubieuze Moraalman

Om de aandacht van DoKtEr Pi te trekken liet Dubieuze Moraalman het luid kajietende poedeltje van zijn aartsrivaal gaarkoken in de microgolfoven.  Helaas was deze nog steeds doof van die keer toen Dubieuze Moraalman een brandende bus met krijsende kinderen tegen diens oor had gehouden, om hem tot bekentenissen te dwingen.  Dat incident was onze heldachtige echter vergeten door alle chemicaliën die hij op dagelijkse basis door zijn lijf joeg om breder, sneller en efficiënter te lijken.  Het poedeltje was bijna in die mate bestraald dat het laatste piepje zijn weke lijf zou verlaten, toen er werd aangebeld.  Het was Pizzaman, met twee Pepperoni’s, één Quatro Formaggi, één Tone, drie lookbroodjes en een boulet special.

‘ U begaat een vreselijke vergissing,’ snoof Dubieuze Moraalman zich over de ietwat schraal ogende koerier buigend, ‘ Ik heb helemaal niks besteld.’

‘ Maar ik wel,’ sprak DoKtEr Pi opdoemend, ‘ Voor jou heb ik zelfs een pizza met tonijn geregeld.’

‘ Het was het laatste blik in onze koelkast,’ glimlachte de koerier die Brandon heette, ‘ Speciaal voor jou!’

‘ Tonijn, dat is fijn!’, rijmde Dubieuze Moraalman ongewild, toen hij plotsklaps verstijfde en zich tot DoKtEr Pi richtte: ‘ Je hebt hem toch niet vergiftigd?’

‘ Dat moet je aan onze vriend Brandon vragen,’ sprak de dokter, ‘ Hij heeft hem geleverd.’

Dubieuze Moraalman vatte Brandon bij de kraag en smolt zijn oogballen weg met een in een sweatshop vervaardigde aansteker gevuld met methaangas van gevangen ijsberen die leefden op een dieet van stokslagen en vervallen ajuin.  Door de concentratie die dit precisiewerkje vergde vergat Dubieuze Moraalman welke bekentenis hij moest losweken, waardoor Brandon een even pijnlijke als zinloze dood stierf, naar analogie met zijn leven, dus op zich maakte het niet veel uit. 

Na deze daad stortte hij zich met veel overgave op de pizza met tonijn.

‘ Wje bwent towh zekej daw eh geeh gif ihzit?’, bralde Dubieuze Moraalman met volle mond.

‘ Nee, maar eet vooral rustig, van een bedreigde diersoort mag je wat genieten.’

‘ Okweej,’ zei Dubieuze Moraalman trager kauwend, ‘ Zolang IK niet sterf, maakt het mij niet uit.’

‘ Geen zorgen,’ zei de dokter, terwijl buiten de wereld verging.  Het orgelpunt van zijn plan, dat briljant was zolang het onuitgevoerd bleef.  Zijn lookbroodje schoof dan ook niet zonder aarzeling naar binnen.