Hij
slijt zijn leven aan een ketting
in
een kamergrote setting
waar
hij enkel doet wat kan
volgens
voorgeschreven plan.
Hij
eet wat hem wordt voorgezet,
droge
kost met weinig vet.
Draagt
de kleren die baasje past,
wacht
met stinken tot ze wast.
Hij
maakt klank als ze het zegt,
in
een taal die hem is opgelegd.
Hij
pist op plaatsen die ze toont,
maar
wordt sowieso met gezeik beloond.
Zij
blijft geloven dat ze geeft
wat
hij het meeste nodig heeft,
dus
hij bestaat zoals zij hem ziet,
als
te redden rampgebied.
Hij
heeft geen leven, geen problemen,
geen
verantwoordelijkheid te nemen.
Een
vrije wil lijkt hem wel boeiend,
maar vooral heel erg vermoeiend.
Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten