Ode aan Bobbejaan

Bobbejaan S., jodelheld en wild west-icoon, had vaak last van nostalgie. Dit deelde hij met het plebs in de vorm van kleverige, doch respectabele songs. Respectabel omdat Bobbejaan, Bobbejaan is. Hij is de stem van een generatie... Wenen, Oostenrijk, Scherpenheuvel,... Wereldwijd liet hij zijn invloed gelden. Er is zelfs een land naar hem genoemd.
Maar toch: als Bobbejaan weer loos ging op het klokje van grootmoeder of de Leuvense stoof van zijn nonkel Désiree, was het dekking geblazen. Ontroerend voor wie er bij was, maar eerder oubollig voor zij die geboren zijn met de wekkerradio, centrale verwarming en Pacman. Ok, Pacman heeft er niks mee te maken, maar hij is wel cool. En geel.

Enige tijd terug haalden enkele jonge, hippe honden Bobbejaan van stal. Ze stopten hem in nieuwe boots, deden een Cashke, zwartwitte karakterkop op de hoes incluis. Uitgepuurde songs, naakte tristesse, gedragen door een doorleefde stem, bijna naar adem happend, zoals de luisteraar zelf. Rijkelijk laat, maar beter dan nooit: 'Bobbejaan'. Een tearjerker van formaat.Een krachtig eerbetoon aan de grootste held uit mijn kindertijd. Hulk Hogan en B.A. even terzijde gelaten, al is diens zangtalent ook niet te onderschatten. Getuige deze clip, want een mens mag ook eens lachen, nietwaar.