Flard

‘ En hoe ken je mij?’, vroeg de door mij als Melchior Pepermans geïdentificeerde passant ongelovig.

‘ We hebben samen op school gezeten,’ stamelde ik.

Kon ik me zo hard vergissen? Ik was niet dronken, hooguit wat koortsig door de ongelukkige combinatie van vier pinten, iets te zoute tomatensoep en een Baileys.

‘ Sorry, maar ik herken je echt niet.’

‘ Dat kan,’ zei ik, ‘ Ik was een eerder onopvallend type. Zo onopvallend dat het weer opvallend was, dacht ik soms, al heb ik me hier en daar blijkbaar vergist. Misschien had ik het toen eens moeten navragen, maar ik was niet echt in voor sociaal verkeer.’

Ik zag Melchior de barman zoeken en vroeg me af of ik echt niet dronken was.

‘ Ik had weinig binding met mijn leeftijdsgenoten,’ besloot ik te vervolgen, ‘ Ik had altijd het gevoel dat ik ze een paar stappen voor was, dat ze gewoon bleven steken. Ik voelde me nooit echt superieur, maar vond hun onwetendheid toch zielig. Daarom hield ik afstand, denk ik.’

‘ Dat is wel jammer,’ zei Melchior en dan tegen de barman: ‘ Negen Vodka Red Bull’s, alsjeblieft. En geef hem ook maar iets.’