Dour

-->Mijn lichaam wapperde min of meer mee op de diepe bassen. Om mee heen stond een menselijk korenveld dat een woeste storm leek te trotseren. Dubstep. Een interessant genre in ontwikkeling, waarop men vooral niet te beweeglijk dient te bewegen. Dat durft al eens problemen geven. Ik noem mezelf graag funky. Al de rest noemt het spastisch, maar geen van hen zal beweren dat ik beweeg als een korenhalm. Dus ik sprong, zwierde en zwaaide, dacht in hoofde: 'Fuck jullie genreconventies! Free your mind!' Ja, op zo'n festival beginnen zelfs de grootste denkers al eens compleet banale shit te bricoleren.

Aldus sprong ik door de tent, toen ik plots werd verlamd door een doelgerichte schaterlach. Ik keek achterom en zag een piepjong gezicht waar ik de voorbije tien maand op had gekeken. Een leerling! Ze kwam voorzichtig dichterbij, haar façade vertrokken in een kramp die de roes moest verbergen.
' Mijnheer De Koning,' lachte ze, ' Wat doet u hier?'
Ik wou dat ik hetzelfde kon vragen, maar ik zei: ' Gewoon. Hetzelfde als jij.'