Flard

Zij: En hoe noem je dat precies?
Ik: Gargi.

…

Zij: Ik weet het niet… Het klinkt me iets te Canvas.
Ik: Ben je nu sarcastisch?
Zij: Nee.
…

Ik: Nu ja, het is eigenlijk maar om te zeveren, hoor. Het is niet écht de bedoeling om het woordenboek te halen, al zou het natuurlijk wel leuk zijn.
Zij: Je wil dus in het woordenboek komen.
Ik: Euh... Misschien
Zij: Jij bent precies wel een speciale, he.
Ik: Nee, hoor. Ik hou gewoon van wieldopjes.

…

Zij: Ik moet even naar het toilet. Ik ben zo terug.

…

……...

……………...

Woord van het Jaar: Uitslag

Zoals te weinig mensen hebben gemerkt heeft Canal Marginal een dappere poging ondernomen om een fatsoenlijk woord van het jaar te lanceren. Gargi, stemo, stubber, smielig, neuswandsmos... Het zijn sociaal relevante thema’s die liefdevol werden samengeperst in krachttermen die zich onderscheiden door geilritmische dynamiek en heetgeblakerde klankkleur.

Stoeproker, torenpoeper, belspeldel, citroenloopbaan, frietrevolutie. Wat zijn dat voor dingen? Instant vergankelijk als de adem waarmee een enkeling ze uit zijn strot perst. Om nog te zwijgen over pippapoep, swappen, bingelen, wildbreien en fietsostrade.

Woorden schieten ons even te kort, maar aan zij die ons gesteund hebben: toch bedankt. U heeft ongetwijfeld gefaald met overtuiging.

'Music for Life' eindelijk stopgezet!

'Music For Life' behoeft geen uitleg. Het is een begrip. Dat vreemd genoeg op heel wat onbegrip kan rekenen. Eén van de meest rabiate tegenstanders is Kaïn De Waele. We treffen hem in zijn zetel, alwaar hij actie voert tegen de actie.


De Waele: Ik heb niet zozeer problemen met ‘Music for Life’ op zich. Ik heb niks tegen muziek, het leven of voor (Nederlandse vertaling van for, Nvdr.), zoals ik ook niks heb tegen migranten, homo’s, vrouwen, debielen, nazi’s, lange wachttijden bij de slager om vervolgens te horen dat je eigenlijk bij de schoenmaker staat, verpakkingen die helemaal niet zo makkelijk opengaan als men het wil doen lijken, types die hun gsm als gettoblaster gebruiken, treinconducteurs die me pakken als ik zwart rijd en niet komen als ik dan eens een ticket koop, mensen die veel woorden gebruiken om weinig te zeggen, Kimberly De Vuyst, meisjes die me wél willen maar die IK niet moet hebben, Robert Pattinson, ongewenste zwangerschappen, mensen die ‘hen’ en ‘hun’ of ‘u’ en ‘uw’ verkeerd gebruiken, witloof, de afwas, mensen die alle hypes volgen om te kunnen zeggen dat ze hun persoonlijk overschat vinden, het scrollbordje op mijn laptop waardoor het pijltje altijd verspringt als ik er per ongeluk met mijn mouw of iets anders tegen wrijf, mensen die vegetarische hamburgers of worsten eten terwijl die sowieso niet op een zoogdier lijken, syntheses van analyses die vervolgens geanalyseerd worden om ze in een synthese te kunnen gieten, zakagenda’s die helemaal niet in je zak passen, mensen die vreemde klinkers gebruiken bij het uitstoten van wat simpelweg ‘hahaha’ hoort te zijn, veertigers die te pas en te onpas zinnetjes in foutief Engels uitstoten om jonger te liken, figuren die een spoiler of ronkende uitlaat op hun wagen zetten waardoor nog meer opvalt dat ze in een modale kar rijden, vieze vlekken op mijn broek, het gat in de ozonlaag, A.I.D.S. of diarree. Ik heb er alleen niks voor.
Daarom vraag ik me ook af waarom er altijd strijd moet gevoerd worden tegen dingen. Niet dat we dan strijd moeten voeren voor dingen, want een actie voor diarree zou nog belachelijker zijn, maar ik vraag me af waarom er altijd actie moet gevoerd worden in the first place. Het lijkt alsof we iets moeten doen om het te doen, terwijl dat gewoon fout en vermoeiend is. Misschien moeten we daar maar eens mee stoppen en gewoon erkennen dat we allemaal lui en onverschillig zijn, in plaats van één keer per jaar strategisch het tegendeel te faken.

CM: We hebben vernomen dat je niet bij de pakken blijft zitten.

De Waele: Ja en nee. Ik heb de ‘Actie Tegen Actie’ opgestart die een onbeschaamd pleidooi voor meer passiviteit wil uitdragen. Dit houdt natuurlijk in dat we geen concrete actie ondernemen, los van deze ‘sit-in’ die tot hiertoe behoorlijk succesvol is in die zin dat we niet de intentie hebben een verschil te maken, want dat zou afbreuk doen aan onze grondbeginselen. Ik dacht er aan eventueel nog andere acties te bedenken, maar deze gedachte op zich vond ik eigenlijk al te productief, waardoor ik het denken dan maar heb gestaakt.


Veel woorden, geen daden.
Hard.

Foutje

Vetlip en Kutkop

zaten zij aan zij.

Ze keken naar elkaar

en dachten: ‘ Waarom wij?’

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Bond Zonder Hoop

Kinderen zijn onze toekomst.

De wereld vergaat in 2012.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Op wieltjes

Keep rollin'

rollin'

rollin'

rollin'

Keep rollin'

rollin'

rollin'

rollin'

Now, shut the XXX up

back the XXX up

Fred Durst eed een klack up

Enzovoort, etcetera...

Baaikes!

00

Mijn ballen

zijn soms zoek

in mijn

superheldenonderbroek.

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Correct!

Zeg niet: ik heb een erectie.

Zeg: ik ben emotioneel verhard.

Ingezonden door het Nationaal Instituut voor Politiek Correct Taalgebruik en Volkerenmoord.

Flard

Ik: Denk jij soms ook niet dat we onze gesprekken moeten opnemen om er iets mee te doen?

Tapijt: Zoals?

Ik: De mogelijkheden zijn oneindig, maar ik weet zeker dat er een publiek voor is.

Tapijt: Waarom denk je dat?

Ik: Omdat we wel grappig zijn als je ons op een afstand bekijkt.

Tapijt: Dat is wel.

Ik: We zouden er een avondvullend programma van kunnen maken.

Tapijt: Goed idee. Ik heb een mondharmonica, zo wordt het een beetje cabaret.

Ik: Ik ken wel een paar mensen die een paar mensen kennen. Ik denk dat we wel een try-out op poten kunnen zetten.

Tapijt: Dat is wel heel concreet.

Ik: We kunnen er niet over blijven leuteren, he. Al onze avonden eindigen met de conclusie dat we onze avonden moeten vereeuwigen.

Tapijt: Ik functioneer niet als het concreet wordt.

Ik: Zo komen we natuurlijk nergens.

Tapijt: Ergens komen mag niet het vertrekpunt zijn. Het moet spontaan gebeuren en volgens mij zal dat er ooit wel van komen.

Ik: Je hebt wel een punt. Of is het een puntkomma?

Tapijt: Haha. Super.

Woord Van Het Jaar

Het einde van 2011 is in zicht en een nieuw woord dringt zich op. Om te voorkomen dat er dit jaar een seksueel getinte winnaar uit de bus komt zal Canal Marginal enkele gezonde alternatieven lanceren. Steun de goede smaak en verspreid het woord!

Na voorgangers 'garginaal', 'stemo', 'stubber' en 'smieligaard' lanceren we volgende kanshebber:

Neuswandsmos (m)

Snot


Veel succes, neuswandsmos!

Bond Zonder Hoop

Mislukking:

een talent als een ander.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Correct!

Zeg niet: hij/zij is lelijk.

Zeg: hij/zij heeft een alternatieve gezichtsstructuur.

Ingezonden door het Nationaal Instituut voor Politiek Correct Taalgebruik en Volkerenmoord.

Middelmaat

‘t Brengt niks bij,

maakt droef noch blij.

‘t Is niet slecht, ’t is niet goed.

’t Is iets dat er niets toe doet.

Duiding

Dit gedicht lijkt om enige duiding te vragen, in tegenstelling tot andere veeleer toegankelijke werken van Langeman (bekende voorbeelden zijn ‘ Piep had de griep’, ‘ Dit gedicht is doelgericht’ en ‘ Ik haat jou, hoer’). Boeken en ook wel kranten, sigaretten -en Prestospecialist Arie Kop geeft tekst en uitleg:

‘ De weloverwogen, uitgepuurde middelmatige verwoording, metrumhantering en leestekendynamiek waarmee Langeman de middelmatigheid aanpakt getuigt van een zeer diepgaand, analytisch én synthetiserend vermogen om zowel de gevoelsmatige als vormtechnische veruitwendiging en beleving van het fenomeen te parafraseren.’

Bedankt, Arie, maar eigenlijk hadden we gewoon een pakje Belgam 20 gevraagd.

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Woord van het jaar (3)

Het einde van 2011 is in zicht en een nieuw woord van het jaar dringt zich op. Om te voorkomen dat er dit jaar een seksueel getinte winnaar uit de bus komt zal Canal Marginal enkele gezonde alternatieven lanceren. Steun de goede smaak en verspreid het woord!

smielig/smieligaard (m)/smieligette (v)

Iemand die zo zielig is dat hij smerig gedrag moet stellen om alsnog de illusie van een zekere positie in de sociale hiërarchie te verwerven. Bekende voorbeelden zijn mensen die anderen belasteren om de aandacht van hun gebrekkige zelf af te leiden; late twintigers, dertigers en latigers die jonge chiromeisjes volgieten met Kriek om ze nog doortastender te kunnen misleiden en Frank Molnar. Ja, vooral Frank Molnar.

Het woord mag dan wel niet brandend actueel zijn, het is van alle tijden, zo ook van gisteren, vandaag en 13 oktober 1872.

Zuur

Er was eens een extreem lelijk wijf met geen nagel om aan haar gat te krabben, althans volgens de lokale standaard die beschamend hoog was. Soms vond ze troost in de meer uit vel dan vet bestaande slobberfiguren in de derde wereld die ze vanonder haar fleece dekentje zag creperen in high definition. Vergeleken met hen zag ze er niet al te mottig of stervend uit (misschien wel een beetje dik) en ook financieel liep het wat beter. Ze vervulde een job in een of ander bureau, waar ze documenten van plaats verwisselde en de logistieke organisatie binnen het departement koffie en koekjes regelde. Met het verdiende geld had ze een eigen autootje kunnen kopen en kon ze al eens eetgelegenheden frequenteren waar termen als ‘cuisson’, ‘mise en place’ en ‘ketchup en haut’ werden gebruikt, zodat ze drie keer per jaar een reden had om haar fitnessabonnement te gebruiken. Ze mocht zich dus best behaaglijk voelen, ware het niet dat die ene haar de ogen uitstak.

Die ene was Nancy Vhogeleir, de koningin van het kantoor. Het kantoor ernaast, wel te verstaan, dat maar liefst drie etages hoger was en volledig opgetrokken uit spiegelglas waarin Roosje zichzelf elke dag gruwend voorbij zag lopen. Nancy reed niet in een autootje, maar in een bak, ’t is te zeggen: ze liet zich rijden door een of andere onderdirecteur waar ze het mee aanlegde, zoals ze het ook aanlegde met de grote baas, het voltallige mannelijke personeelsbestand en de lesbische poetsvrouw, althans in het diepste van hun dichtste dromen. Nancy was onaantastbaar. En een op stelten lopend hoopje ellende dat zichzelf ’s nachts in slaap huilde, maar dat wisten de meeste mensen niet, dus dat vormde geen zichtbaar probleem. Haar aanblik vervulde Roosje met ziedende haat die op zekere dag resulteerde in het logische gevolg: een aanval met bijtend zuur.

Roosje stond haar rivale op te wachten bij de uitgang van het spiegelpaleis. Toen Nancy eindelijk naar buiten kwam werd ze geflankeerd door drie mannen die zeer hard probeerden luisteren naar wat ze te vertellen had. Hoewel vanzelfsprekend had Roosje dit niet verwacht. Ze wou zich terugtrekken, maar Nancy had haar reeds opgemerkt. Haar keurende blik gleed over haar smakeloze outfit (iets roods met rode accenten) en bevroor bij het zuur. In een reflex sloeg ze het glas uit Roosjes handen. Het maakte een buiteling door de lucht en spatte uit elkaar op wat voorlopig nog op Roosjes hoofd leek. In geen tijd legde het stomende zuur haar kaaklijn bloot, evenals haar neusholte en een puntje oogkas. Het kind krijste onverstaanbare doodsreutels en probeerde de achteruit deinzende omstanders aan te klampen, maar Nancy maande aan om het hoofd koel te houden. Ze belde een ambulance en stond het slachtoffer op uiterst empathische wijze bij tot het afgevoerd werd.

Even later aanhoorde Roosje de keiharde waarheid n de praktijk van Dokter Pot. Ze had geen gezicht meer en zou het nooit meer hebben. Ondanks de net niet dodelijke dosis morfine begon het te malen. Geen enkel restaurant zou haar nog toelaten en haar fitnessabonnement was nu helemaal een klucht. Wie zou haar nog willen aankijken, aanraken, bestijgen of bezwangeren? En dan te bedenken dat die Nancy Vhogeleir gewoon rustig verder zou leven! Dat ellendig stuk geluk! De dokter meende iets van afschuw te zien borrelen in de krater op Roosjes romp en bedacht zich dat hij het slechtste nieuws nog moest melden.

‘ Het spijt me, maar u zal nooit meer kunnen praten.’

‘ blbl bbl schwwwlschwwwl?’

‘ Inderdaad. Maarrrrr… Ik heb goed nieuws voor u.’

Hij laste een strategische stilte in die hij benutte om hier en daar te krabben.

‘ Ik heb de voorbije jaren gewerkt aan een nieuwe doorbraak in de spraaktechnologie, specifiek bedoeld voor mensen die niet meer bij monde kunnen communiceren. Maar voor u te enthousiast wordt wil ik u eerst op de hoogte brengen van een klein, euh,… Hoe zal ik het benoemen… Het komt erop neer dat u in de toekomst via uw achterste eindpunt zal moeten communiceren.’

‘ Bwschlz?’

‘ Via uw achterpoort, kont, reet, aars, hol, gat. Om een lang verhaal kort te maken: ik ga een klankspoor trekken van uw stembanden tot uw endeldarm. Het klinkt misschien een beetje onmogelijk en ik heb het eerlijk gezegd nog nooit geprobeerd, maar geen medische vooruitgang zonder slachtoffers!’

Aldus namen zij het nauwelijks berekende risico dat tot ieders verbazen resulteerde in een succes. Roosje vond amper woorden om hem te bedanken.

‘ Geen dank,’ zei de dokter naar adem happend, ‘ U bent bedankt.’

Hierop schreed de herboren vrouw naar buiten, samen met haar blindengeleidehond die ze nu moeiteloos bevelen in het oor kon geven. Op straat had ze veel bekijks en toen ze zich verdedigde nog veel meer. Het duurde dan ook niet lang voor ze werd opgepikt door ‘Het Nieuwsblad’ dat haar een paginagroot interview aanbood, waarna de aanvragen bleven binnenstromen. Talentenjachten, politieke debatten, tot zelfs kookprogramma’s! Ze kreeg zakken geld om op te draven en de vruchten van haar gematigde iq te verklanken. Aldus belandde ze in ‘ Wie wordt de man van Roosje’ waarin talloze kandidaten zich aanboden om op tv te komen. Een van hen, een illegaal die zich Kevin liet noemen, werd de uiteindelijke winnaar en schonk haar niet veel later een kind dat Roosje meetroonde naar allerlei lezingen aan universiteiten wereldwijd.

Op een vlucht naar Noord-Korea bedacht ze zich dat ze ondanks alles wel gelukkig was. Ze was gerespecteerd, geslaagd en bovenal uniek.

‘ Wat zou Nancy Vhogeleir nu aan het doen zijn?’, mompelde ze tegen zichzelf, wat een behoorlijk vreemd zicht was.

Wel,

die liep op hoge hakken haar spiegelpaleis uit terwijl menig man naar haar kont staarde.

Maar geen van hen wou weten wat eruit kwam.

Verbeter de leesbaarheid van dit kortverhaal en steun de ontbossing: copypaste het in Word, kies lettertype 175 en druk af op zestiendubbel papier.

Bond Zonder Hoop

Geloof in jezelf.

Iemand moet het doen.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Hmmmm

Hmmmm

Hmmm

Hmm

Hm

H

ond

en

Flard

Ik zat met Tapijt op de trein. Onze discussie over de beste methode om een fietsband op te pompen was leeg gebloed, dus begon ik over iets anders.

‘ Vorige week ging ik met een vriendin, gewoon een vriendin, niet mijn vriendin of zo’n vage bonusvriendin, je snapt me wel, eten in ‘Mijn Restaurant’. Manman, was me dat de lamste vol-au-vent aller tijden,’ zei ik, ‘ Vijftien euro voor wak pottenspul uit de Infla-markt. De frieten zagen zo bruin als de dierentuin onder mijn teennagels en ’t was ook nog eens Mekka-Cola. Om nog te zwijgen over de service, oertraag en stinken uit zijn bek of iets anders, het viel zelfs niet te plaatsen.’

Tapijt wist niet goed wat zeggen. Zijn autistische brein zocht naar een geschikte manier om op dit onderwerp te anticiperen, maar vond het niet. De bomvolle wagon zoog de stilte op.

‘ Ik zal het hem zeggen,’ knarste een vrouwenstem, rechts van mij.

‘ Excuseer?’

‘ Ik zal het zeggen, tegen Bennie... Mijn broer.’

Ik sloeg een kleur uit waarvoor ze nog een potlood moeten ontwikkelen en probeerde me te herpakken met een grapje: ‘ Maar de stoelen zitten wel comfortabel.’

Tapijt die het identificeerde als humor zei: ‘ Ha. Ha.’

Maar de vrouw keek me achterdochtig aan en siste: ‘ Wat is er mis met de stoelen? Ik snap het niet. Het zijn toch gewoon witte, door de Europese Zitliga onderschreven tuinstoelen met een aanpasbare armleuning en een licht gebogen ruggensteun zodat de nodige ergonomische flexibiliteit wordt geboden.’

‘ We mogen toch eens lachen,’ stamelde ik.

‘ Ha, je vindt dat grappig. Er is al genoeg gelachen met onze Bennie, je weet wel wat ik bedoel.’

‘ Euh nee, ‘k ben nie mee.’

‘ Bennie mee, bennie mee?? Is dat humor, ventje? Mongool.’

Paf.

Deur dicht.

Vrouw weg.

0-0.

Woord van het jaar (2)

Het einde van 2011 is in zicht en een nieuw woord van het jaar dringt zich op. Om te voorkomen dat er dit jaar een seksueel getinte winnaar uit de bus komt zal Canal Marginal enkele gezonde alternatieven lanceren. Steun de goede smaak en verspreid het woord!

Stemo (m/v)

Stemo is een samentrekking van status en emo. Het heeft betrekking op allerindividueelste individuen die iets te veel emoties delen middels virtuele, sociale netwerken. Vaak betreft het nogal zwaarwichtige thema’s die laveren tussen levensvreugde en doodsgedachten, maar het kan ook rond minder zware hersenspinsels (vb. ‘vandaag een cake gebakken’) draaien die evengoed iets van de betrokkene zijn psyche bloot leggen.

Stubber (m/v)

Stubber is een samentrekking van status en clubber. Het heeft betrekking op allerindividueelste individuen die iets te veel hipheid trachten uit te stralen middels virtuele, sociale netwerken. Een populair thema is 'feestjes', waar de stubber zich op voorbereidt, naartoe rijdt, naar binnen wandelt, staat te dansen, te drinken, te flirten, uit de bol gaat, het vet cool de max vindt, staat te stubben of achteraf behoorlijk van moet bekomen. Bij voorkeur geeft de stubber ook aan door hoeveel vrienden hij vergezeld wordt, wiens namen hij hyperlinkt als ze er niet te lelijk of sociaal onaanvaardbaar uitzien.

Kort

‘ Zijn haar was te kort

en zijn hoofd was te groot.’

Dat zal de priester zeggen

bij de viering van mijn dood.

Bedankt hoor,

kapper.

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Bond Zonder Hoop

Wie gelooft in alledaagse symboliek

denkt dat de wereld rond zichzelf draait.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Canal Marginal Filmclub

Het niet bestaan van deze filmclub heeft geen reden.

Hoezo, niet bestaan?

Niet het snap ik?

Dit

dat

dot?

Neenee,

geen reden.

Hoe$ wat$

snorkel.

Woord van het jaar

Het einde van 2011 is in zicht en een nieuw woord van het jaar dringt zich op. Om te voorkomen dat er dit jaar een seksueel getinte winnaar uit de bus komt zal Canal Marginal enkele gezonde alternatieven lanceren. Steun de goede smaak en verspreid het woord!

garginaal/garnaal/gargi (m/v/o):

Garginaal is een samentrekking van marginaal en geniaal, duidend op situaties, personen of woordvondsten die zo marginaal zijn dat ze weer geniaal worden.

Een gangbare afkorting van garginaal is garnaal en dient gehanteerd als de spreker in kwestie zelf een bepaalde garginaliteitsgrens voorbij is en niet meer in staat is de hele term uit te spreken.

Maar u kan ook simpelweg iets benoemen als gargi, als u echt helemaal mee wil zijn. Dit is dan ook dé topkandidaat voor het woord van 2011!

Veeg!

Een veeg! uit de pan!

Restant van potje Zwan.

Herleid tot zijn essentie.

Massadichtheid:

topfrequentie!

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Moordwijf

Sommige mensen worden gebaard, anderen worden gekakt. Frits Bomans behoorde tot de tweede categorie. Een drol van een baby die uitgroeide tot een zak stront. Dikke, vlezige materie op een barkruk in café ‘De Roesten Tap’. Het soort keet waar steeds dezelfde mensen dezelfde gesprekken voeren op dezelfde muziek, klagend dat het vroeger beter was terwijl er gisteren ook al geen vandaag bestond. Waar er sprake is van feest van zodra er meer dan twee ledematen tegelijk bewegen en elk sprankeltje nieuw als een inbreuk of revolutie wordt ervaren. De intrede van Eva De Geest was dan ook niet minder dan een oerknal.

‘ Wat een moordwijf,’ mompelde Frits tegen de lege barkruk naast zich.

Het was op die barkruk dat zij kwam zitten. Zijn blik gleed langs haar welvingen naar haar gelaat dat zich minzaam draaide en open bloeide. Lippen om in te bijten, een neusje om leeg te zuigen en ogen om uit te snijden en in een doosje onder je bed te verstoppen. Ja, Frits had het nogal moeilijk om grote emoties te kanaliseren.

‘ Wat drink je van me?’

Frits viel bijna van zijn kruk.

Vroeg deze hemelse verschijning nu echt wat hij wou drinken? Hij probeerde door haar steelse blik te kijken en stamelde: ‘ Lululululeffe. Blond.’ Zoals je prachtige haren, dacht hij, ik zou er mij aan verhangen mocht het mij dichter bij God brengen. Ze bestelde. Gedistingeerd, zonder oog voor de al even geile barman of andere haantjes. Een blonde Leffe en een watertje, plat. De barman wou een grapje maken over dat platte aspect, maar haar al te pronte borsten indachtig besloot hij wijselijk te zwijgen. Hij schonk zonder morsen en plukte de centen uit haar handen zonder te strelen.

Ze vroeg wat Frits zoal deed. Hoe deed wat deed? Hij zat op een barkruk inwendig te sterven, ootmoedig toegevend dat hij werkzoekende was. Dat vond ze wel interessant en ze wou weten wat hij dan zocht. Iets in de informaticasector, zei hij, want hij kende alles van computers, althans in de jaren ’80. Voor het al te gênant werd begon ze over zichzelf. Ze deed een en ander, hij luisterde er niet echt naar en kon maar een ding denken: ‘ Hoe krijg ik dat wijf in mijn bed? En wat moet ik doen als het me effectief lukt?’

Het geschiedde. Het gesprek liep ten einde en ze vroeg of hij meeging. Dat zag hij wel zitten, in zekere zin. De rest van het café staarde naar het gebeuren, te ademloos om hen achterna te fluiten. Hij volgde haar golvende haren die net niet over haar kont rolden. Hij dacht tegen een paal te lopen, teneinde zichzelf te doen ontwaken, maar hij liep er toch maar naast en klom bij haar in de auto. Het was een klein wagentje, te klein voor zijn logge lijf en hij kon zich ook niet bukken om zijn zetel achteruit te zetten, dus hielp ze hem een handje.

‘ Maak je niet druk, liefje,’ zei ze, ‘ Ik zal je wel even helpen met je hendeltje.’

Het klonk als een flard uit een goedkope pornofilm en dat was ook wat het worden zou, als het er al van kwam. De laatste keer dat er een vrouw aan Frits zijn lijf had gezeten was toen hij gereanimeerd moest worden nadat hij per ongeluk in een polonaise was gesukkeld.

Ze kwamen bij haar thuis. Het was een moderne flat, minimalistisch en kraaknet, waar zijn lijf de feng shui verstoorde. Hij probeerde zich in de hagelwitte zetel te vleien, maar het ding pufte en kraakte onder zijn gewicht. Ze ging naast hem zitten en streelde zijn hand, pulkte aan zijn worstdikke vingerstompjes.

‘ Ik ga iets gepast aantrekken,’ vatte ze de stilte samen.

Ze verdween en daar zat hij dan. Hij probeerde zichzelf moed in te spreken, terwijl het zweet in dikke slierten van zijn lijf droop. Hij moest iets drinken en ook wel een douche nemen. Eigenlijk moest hij gewoon verdwijnen, wegvluchten voor een droom die hem zou verpletteren mocht hij uitkomen. Hij stond op en wandelde door de kamer, in zijn hoofd herhalend wat zijn moeder altijd zei: ‘ Je bent even goed als de anderen. Minstens.’ Ja, dat was hij. Hij, Frits Bomans! Hij mompelde en wauwelde, ijlde koortsig zwalpend naar de koelkast. Misschien was het onbeleefd, maar dat kon hem niet deren. Deze vrouw had in die mate haar zinnen op hem gezet dat ze hem alles zou vergeven, behalve falen. Hij moest presteren.

Hij moest een slok.

Hij trok de koelkast open en keek verbaasd naar hetgeen hij aantrof: rood. Veel rood. Grote vacuüm verpakte hompen vlees. Deze vrouw leek niet vies van een stevige lap. Verward greep hij naar de fles water in het zijvak en dronk ervan. Het smaakte naar lang gerijpte scheet. ‘ Schatje, ik ben er!’, riep de stem achter hem. Het was onmiskenbaar Eva De Geest, maar het klonk als iemand anders. Ze had zich omgekleed en was gehuld in een witte schort. Hij zag iets glimmen in haar gehandschoende klauwen. Grijnzend, niet langer glimlachend kwam ze dichterbij en zei: ‘ Kom hier, lekker stuk. Ik wil je in mij voelen.’

Verbeter de leesbaarheid van dit kortverhaal en steun de ontbossing: copypaste het in Word, kies lettertype 175 en druk af op zestiendubbel papier.

Correct!

Zeg niet: hij is een zwarte.

Zeg: hij is blank op zijn manier.

Ingezonden door het Nationaal Instituut voor Politiek Correct Taalgebruik en Volkerenmoord.

Bond Zonder Hoop

Waarheden zijn als koeien.

Ze worden uitgemolken

tot ze rijp zijn voor de slacht.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Garantie

Dit was het toch echt wel ongeveer een heel klein beetje voor de maand juli. We hopen dat we uw leven enigszins verrijkt hebben of er op zijn minst voor hebben gezorgd dat u nog wat beter heeft leren lezen. Dit is overigens de letter a, bekend van woorden als appel, aarlak en amai.

Toch niet tevreden...

Geld terug!

Fragment

Als de aarde vierkant was, zouden citroenen dan groene biefstukken zijn?
Denkdenkdenk!
Wel,
ik zou het niet weten,

zowaar ik ook niet weet of er iets bestaat zoals een kroepoek, wat in het geval van bestaandheid een sjieneese koekoek zou zijn!

Koekoek! Toektoek! Zoekzoek!
De zin
van deze zin
als hij niet kan dienen voor geldgewin.

Pompompom.

Biebabeloeba, she’s my baby.
Yeah.

Oxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxo

P x 20 :
Pilipili! Paal! Pruim! Preut! Piezeloeter! Praatcafé! Prijsbeestenslachterij! Pot! Pan! Patattenschellerdingzogeweetwel! Piet-Piraat-als-woord-inzetter (terwijl dat geen woord, maar een naam is!!!)! Plaatsvervangende schaamte! ...
...
Verloren!

Pompompom.

Dit is de Samsonrock, de Samsonrock! Die dansen alle honden in hun hondenhok.


Waar anders?

LOSERS.

Fragment uit ‘The Noble Art of Self Entertainment’, 9023 p.’s

Canal Marginal publiceert geregeld fragmenten uit letterkundige werken van eigen kweek die om een of andere reden ongepubliceerd zijn.

10.00000000000000000000 kilo

Ik ben veel te snel tevreden.
Ja, ik schrijf echt wel maar wat.
Ik heb zelden echt geleden,
maar dat merkt toch echt geen kat.

Al mijn keutels worden kunst,
zoals dit eigenste gedicht.
Zelfs al leg ik ze op z'n dunst,
ze krijgen sowieso gewicht.


Denk
daar maar
eens
over
na.

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Flard

‘ Ja, Prince was echt geweldig. Hij heeft me echt in de sfeer gebracht voor dat discofeestje vanavond. Dat gaat de max zijn! En dan van ’t weekend een paar barbecues, maar dat is eigen aan de tijd van het jaar, he. Ik ga een hele zomer satés en worsten mogen fretten, peis ik. En daarna Gentse Feesten, he. En een paar dagen Ardennen met onze vriendenkliek, een kleine man of twintig, en dan Lokerse Feesten, maar ik heb geen abonnement gekocht, want ik ga tussendoor ook nog naar Dranouter en Polé Polé Beach. En dan naar Barcelona, he. Met de vrienden, ja. En daarna Pukkelpop, natuurlijk! Haja, ’t zal wel. The Offspring. De enige échte punkband die ooit heeft bestaan. Feestje, peis ik! Echt wijs. Ik hoop dat ik daarna nog energie ga hebben voor die theatercursus die ik ga volgen en ik moet dan zelf ook nog een tuinfeest organiseren voor al mijn vrienden, maten, buren, collega's en kennissen. Allez, voor een selectie, he. Maar ja, ge moet af en toe iets terug doen, he, als ge zelf geregeld wordt gevraagd. Ge weet wel wat ik bedoel, he.'
'...'
' Maar goe, hoe zit het eigenlijk bij u, jong?’

Nieuw, Zeels themacafé alweer gesloten (in de mate dat het ooit open is geweest in de klassieke betekenis van het woord)

Het recente rookverbod heeft heel wat kwaad bloed gezet. Betuttelend, een streep door de rekening van de bewust passieve roker, een kaakslag voor de fondsenwerving voor kankeronderzoek, een inbreuk op de vrijheid van zelfdestructie... De negatieve reacties zijn legio. Volgens anderen kan men dan weer niet genoeg verbieden. Een van hen is Peter Van Extergem (40), uitbater van café ‘De Goede Zaak’ dat thematisch inspeelt op de nieuwe maatschappelijke tendens. We treffen hem achter de plaats waar normaal gezien zijn toog zou staan.

'De goede zaak' is terug een oord van verderf geworden

CM: Een café zonder toog en ook wel stoelen en tafels (om maar een paar dingen te noemen), dat lijkt al even vreemd als een café zonder bier.

Van Extergem: Ach, vreemd is het nieuwe normaal en omgekeerd! Met de toogloosheid wil ik mijn steun aan de houtindustrie ontzeggen, want dat gat in de ozonlaag is ondertussen een heuse reet geworden. Zo zou ik het althans noemen mocht het niet zo vulgair zijn. Los daarvan wil ik potentiële obesitas bij houtwormen voorkomen. Niet dat het echt een probleem is, maar voorkomen is beter dan genezen, tenzij je moet voorkomen bij het gerecht wegens snoepjes uitdelen aan schoolpoorten, natuurlijk. Haha. Ik zeg maar wat, we mogen toch eens lachen, nietwaar?

CM: Ja. Er is ook geen tap?

Van Extergem: Dat heeft u goed opgemerkt. Ik schenk geen enkele vloeistof die door de mens werd gemanipuleerd en ook water is uit den boze, gezien het hangende tekort waardoor binnen dit en enige tijd alle leven op aarde zal omkomen door verdorsting. Maar vreugde, dat schenk ik des te meer!

CM: Er is wel opmerkelijk weinig volk om die vreugde te ontvangen.

Van Extergem: Ook dat is een bewuste keuze. Waar mensen zijn, daar zijn problemen. Dat is mijn motto. Aanvankelijk hield ik het café open voor mijn ‘Vrienden van Vertrouwen’, maar ondertussen hebben ze alle twee de eed verbroken. De ene verbrak de omgangsregels bij het knuffelen der bomen en de andere heeft zijn vrouw overgoten met naft en in brand gestoken, wat om verschillende redenen uit den boze is. Nu ja, dan maar zonder vrienden. Er is maar een iemand die je kan vertrouwen en dat ben jezelf, tenzij men natuurlijk wordt blootgesteld aan bepaalde prikkels waartegen men zich absoluut niet kan verzetten, maar dat is uiteraard een ander verhaal.

CM: Hoe staat u eigenlijk tegenover het gebruik van een vogelpik?

Van Extergem: Zoals u kan zien heb ik geen muur, wegens te veel stenen en te veel verticaliteit wat volgens mij aanzet tot horizontaal gedrag, dus luiheid met bijkomende fysieke gevolgen zoals spataders en doorligwonden. Los daarvan doet zo’n gooiprikker zoals ik het noem, want vogelpik vind ik een te seksueel geladen woord, me een beetje aan Indianen denken, wat uiteraard nogal gevoelig ligt. En zo’n ding is natuurlijk ook heel gevaarlijk. Ooit al gehoord van de gooiprikduim? Nee? Dat heeft u te danken aan mensen zoals mij.

CM: En wat met muziek en dansen?

Van Extergem: Qua geluidsoverlast is dat niet meteen een probleem, omdat er geen directe omwonenden zijn en ik alle koeien heb verjaagd wegens de grote methaanuitstoot. Maar ik ben sowieso tegen elke vorm van muziek. Populaire muziek vind ik te plat en ernstige muziek te elitair, om nog te zwijgen over kruisbestuivingen zoals Helmut Lotti goes Classic of Andrea Bocelli die ik overigens wel respecteer omwille van zijn blindheid en Italiaanse afkomst. Nee, muziek is nergens goed voor. Het is slecht voor het gehoor, belemmert constructieve gesprekken en stimuleert promiscuïteit en spastisch gedrag dat voor dansen moet doorgaan.

CM: Spastisch? Is dat niet een beetje een politiek incorrecte term?

Van Extergem: Akkoord. ‘Motorisch origineel’, als u wil. Maar goed, ik denk dat we eens moeten afronden, want het begint donker te worden. Hartelijk bedankt voor het interview.

CM: Insgelijks!

Vlak voor het ter perse gaan ontvingen we het bericht dat Peter Van Extergem werd neergeschoten door de wettelijke eigenaar van de lap grond en dus ook het bijhorende café. Zo ziet u maar: hoezeer men ook probeert, een mens kan nooit goed doen.

Foto: Stefaan H.

Bond Zonder Hoop

Wie geen reden heeft om op te staan
kan lekker blijven liggen.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Break

Het voltallige redactielid van Canal Marginal neemt een korte break en hoopt u terug van dienst te zijn vanaf 1 juli 2011. Graag tot dan!

Spraak

Open je bek
en voer een gesprek.

Zwets naar hier,
zwans naar daar,
omheen de stilte:
’t waar gevaar.

Zeik links,
lul rechts
en vervolgens rechtendoor.
Blaas liters luide lucht,
vul de holte van een oor

en laat gisten in een fles:
over kunst,
de Spaanse les,
’t nieuws van gister,
nooit, vandaag…

…Morgen is vaag
en ik zaag:
mijn aandelen omlaag,
kaviaar op mijn maag,
ik barst ver uit mijn kraag:

Onzen Tijs naar Parijs,
Dokter Prof en in ‘t grijs
Sjiek Diplom, bordkarton
en hij speelt accordeon.

En dat nieuwe boek van ik weet niet meer wie:
Dat is wel O.K.


Nu,

’t Maakt me niet uit wat het piept,
wat het vult, wat het kult,
wat het dondert, wanneer waarom
wat wie hoe lang het duurt.

Verspreid gerust de boodschap,
maar liefst niet in mijn buurt.

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Parabel

Twee kabouters stonden in de supermarkt en graaiden moedeloos naar een blikje cola op het hoogste schab. Hoewel ze helemaal geen cola lustten, moesten en zouden ze het te pakken krijgen. Want door hun kaboutercomplex achtten zij alleen het hoogste goed genoeg.

Toen bemerkten zij een reus ter hoogte van de wasverzachters. Die zou hen kunnen helpen om hogerop te raken. Ze lokten hem met een fluitsignaal, waarop hij nieuwsgierig kwam aangedenderd.

Even later waren de kabouters plat.

De reus keek naar het blikje en morde: ' Bah, cola.'
En hij wandelde voort.

Dit verhaal werd gesponsord door Water, het meest drinkbare natuurelement.

Bond Zonder Hoop

We doen geen dingen om ze te doen,
maar om ze gedaan te hebben.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Missing Link

De maand april is bijna voorbij en er lijkt iets te ontbreken:

Een...

Missing Link.

Fragment

1. Het feit dat dit boek over hem wordt geschreven wil toch een en ander zeggen.
2. Elk mens verdient een of ander basisrespect, zeker oude mensen met een eigenschap die psychologisch gekaderd kan worden.
3. Zijn bril was vrij modieus in de jaren zeventig en zijn nog steeds weelderige haardos blijft in vergaande staat van onkreukbaarheid liggen.
4. De media focust vooral op negatieve kwaliteiten. Laten we niet vergeten dat de man een uitgebreide bibliografie bij elkaar heeft geschreven, met ongeziene diepgang suggererende titels als ‘Hebben wij nog principes?’, ‘Iets moois voor God. Ontmoeting met Jonge Kerken en missionarissen in Azië’, ‘ Zeg dan Vader’, ‘ Voor een rustig ogenblik’ en ‘ Zo leven wij. Christen zijn in 2000.’
5. Het was geen brute seks, maar een beetje een relatietje. Er valt ongetwijfeld iets goeds te zeggen over iemand die de kracht van verkleinwoordjes in een dergelijke mate beheerst.
6. Zes positieve punten. Dat is veelzeggend. En er zijn er nog 4993 op komst!
7. Zoals dit!
8. … (vul zelf aan)
9. 
   

Fragment uit: ‘5000 reden waarom Roger Vangheluwe toch een beetje ok te bevinden zou kunnen zijn.’

EEN VIA INTERACTIE GROEIEND BOEK DAT MIDDELS DIGITALE FORA VERDER VORM ZAL KRIJGEN! VOOR EN DOOR DE PUBLIEKE OPINIE!

Canal Marginal publiceert geregeld fragmenten uit letterkundige werken van eigen kweek die om een of andere reden ongepubliceerd zijn. In dit geval omdat het nog niet klaar is. Komaan mensen!

Het nieuwe slecht

‘ Zusters!’, krijste opperheks Niehoella, ‘ Wij komen vandaag samen om een prangend probleem aan de kaak te stellen. Heksen zijn niet langer hip. Wat zeg ik, we zijn nog passeeder dan alle Flippo’s, Pokémons, Furbies en Tamagotchies ter wereld die met een glowstick worden aangestoken door een jumpende Kaye Styles. Moderne kinderen liggen niet langer wakker van een lelijk vliegend wijf dat toversterren uit haar holtes knalt. Robots, nobots, i-pods, why-pods, porno, bonjorno… Het aantal licht mentaal gehandicapte woordspelingen dat hier te toveren valt is even eindeloos als het aantal standjes dat de gemiddelde snotneus voor zijn twaalfde te slikken krijgt. Vandaar het thema van deze conventie: het nieuwe slecht. Of: wat moeten we nog doen om slecht te zijn?’
‘ Kinderen ontvoeren, vetmesten en in de oven steken!’, tierde tante Pandie, blij dat ze het woord kon stelen.
‘ Dit illustreert perfect wat ik bedoel,’ sprak Niehoella, ‘ Dat verhaaltje is ouder dan het woord zelf. We moeten ons heroriënteren in een wereld waarin ‘slecht’ een nieuwe geladenheid heeft gekregen. Dan heb ik het niet over Hitler of de atoombom, maar over een planeet waar chaos de nieuwe orde is. Burgers vechten voor het goede door elkaar af te slachten. Of ze negeren elkaar dood en laten zich verstrooien en vetmesten. Wie kan het wat schelen of dit een, twee of drie landen zijn of een of andere lap grond waar tien miljoen kippen zonder kop in zevenentachtig talen kakelen? We denken niets, gebruiken alles en elkaar! Een relatie is een fase binnen de seriële monogamie. Liefdadigheid een manier om ons geweten te sussen. Opvangcentra zijn bakstenen aflaten waar we mensen ophokken die te lui zijn om in een deftig land geboren te worden. Allemaal schijn in de wachtkamer van Dokter Dood! Dus ik herhaal mijn vraag… Wat is slecht? Wat is goed?’
‘ Goed is het nieuwe slecht!’

‘ Wie riep dat daar?’, siste de opperheks, terwijl ze de tafels afspeurde.
Er woei een ijzingwekkende stilte door de grot, waar enkel het druipen van de stenen en enkele lekkende kinderen weerklonk.
‘ Wie durft het aan om de pointe van deze minutieus voorbereide speech te verprutsen!’ ‘
Ik,’ sprak Madame Derochette, met wie de opperheks nog op de toverschool van Weinstein had gezeten.
‘ Typisch voor een streber als jij,’ spuwde Niehoella, ‘ Maar soit: goed is inderdaad het nieuwe slecht! Daarom is er geen buffet van kinderorganen en levend gekookte beschermde diersoorten, maar heb ik tofuburgers met in plantaardig vet gegrilde bananen die bovendien werden geteeld in eerlijke omstandigheden en die ik heb gekocht van een dakloze voor een prijsje waarmee hij zich de zuiverste heroïne kan aanschaffen. De orgie wordt vervangen door Singstar, met speciale Michael Jackson en Justin Bieber-edities! En een sessie minnekozen.’
‘ En daarna?!’, vroeg tante Pandie opgewonden.
‘ Daarna zullen we het nieuwe slecht in de praktijk brengen.’
‘ Het goede, dus.’
‘ Jaja, het goede,’ suste Niehoella verveeld, ‘ We zullen ons tussen de burgers mengen en hen overtuigen van onze goede intenties. We verspreiden het woord van God, Jehova of Madonna. We helpen hen over straat, delen condooms en fluorjasjes uit, voeren petities om het einde van de wereld wat uit te stellen en richten een fonds op om de kosten van dat fonds te onderhouden en het overschot aan een of ander doel te verspillen. We lullen wat, doen maar wat en voila!’

‘ En dan?’
‘ Niks dan! Dat is het. De straat bevuilen, mensen vervelen, lastig vallen en op de vingers tikken. Hier en daar iemand wantrouwig maken. En in het beste geval paranoia! Paranoia is de nieuwe oorlogsvoering! Het idee dat er elk moment op eender welke plaats een idioot zichzelf kan opblazen om vervolgens te merken dat zesenvijftig maagden weinig kunnen aanvangen met vleespulp. Dat niemand zuiver is en iedereen alles met een of andere bijbedoeling doet. Dat we voortdurend worden opgelicht: door de regering, door maatschappijen, door geliefden, door onszelf. En vergiftigd! Alles is vuiligheid. We weten zelf hoe stuurloos onze bezems zijn geworden sinds de wereld een bos vol gsm-masten is geworden. Om de vijf lappen lopen we naar de dokter om te controleren of onze wratten toch geen kwaadaardige gezwellen zijn. En onschuldige kinderen zijn er ook al niet meer. Alles is om zeep! Ik word er moedeloos van. Haast te moe om er iets aan te doen.’
‘ Dat was het?’, vroeg tante Pandie die de prikkelende tofugeur niet langer kon negeren.
‘ Dat wast het.’

De heksen keken elkaar aan met een blik die bittere ernst en goedkeuring diende uit te drukken. Ze roezemoesden wat om te laten verstaan dat ze het begrepen hadden: ‘ Stof tot nadenken, zusters.’, ‘ Krachtige speech.’, ‘ Hij kon misschien iets korter, maar er zat zeker een kern van waarheid in.’ ‘ Stof om thuis nog eens over na te denken.’ ‘ We hebben het er later nog wel over.’
Stilte. Respect. Applaus. De grot daverde. Deze conventie was wederom een historisch keerpunt in de lange, lange geschiedenis van het heksendom. De opperheks nam het applaus met geheven armen in ontvangst en drukte het naar beneden tot het weer stilte werd.
‘ Is er iemand die nog iets wil zeggen?’, vroeg ze ten besluit.
‘ Ik,’ zei tante Pandie, ‘ Feesteueuh!!!’


Verbeter de leesbaarheid van dit verhaal en steun de ontbossing: copypaste het in Word, kies lettertype 175 en druk af op zestiendubbel papier.

Oh!

Gedichten
die beginnen
met oh

zijn
meestal
maar zozo.


Gezwollen mager,
pezige drager
van hoger lager.


Oh kadaver!




Oh!

Oh

…


Ho.

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Bond Zonder Hoop

Lelijkheid:
schoonheid voor gevorderden

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Parabel

Een kilo paté wandelde over straat, toen hij werd tegengehouden door een roedel andijvie.
‘ Hoe vreemd!’, riep de roedel, ‘ Ik wist niet dat paté kon wandelen!’
De kilo paté schraapte zijn keel en sprak: ‘ Je kan alles, zolang je er in gelooft.’
En hij wandelde verder.

Fruit

Fruit
fruit
fruit

Het hangt
me echt mijn voeten uit.

Speciaal dieet
mijn reet.

Ik vreet
als een proleet:

fruit
fruit
fruit

En af en toe
beschuit.

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Flard

‘ Hallo, Tapijt hier.’
‘ Ah Tapijt! Zeg het eens!’
‘ Stoor ik?’
‘ Niet echt. Zeg maar.’
‘ Wel, ik zat hier op een stoel en ik dacht: laat ik nog eens naar mijn makker bellen.’
‘ Ja…’
‘ Wel ja… Ik bel, he.’
‘ En?’
‘ Nou ja, niks bijzonders, eigenlijk. Gewoon effe polsen hoe het gaat.’
‘ Dat gaat. Met jou?’
‘ Ca va, gewoon een beetje hangen en de tijd doden en zo.’
‘ Jaja, dat ken ik. Anders nog nieuws?’
‘ Niks bijzonders. Jij?’
‘ Niet echt.’
‘ We moeten nog eens afspreken om bij te praten, he.’
‘ Goed idee. Ik heb het wel vrij druk momenteel, maar ik laat je nog iets weten.’
‘ Ok, je belt maar eens, he.’
‘ Of ik stuur je een mail of zo.’
‘ Ook goed, je ziet maar hoe je het doet. Ok?’
‘ Ok!’
‘ Tot later!’
‘ Tot later.’

Fragment

Uit: ‘ De onbeschrijfbare neerslag van de imaginaire avonturen van de onzichtbare man door een analfabeet zonder handen’; 998 p’s

Met voorwoord door Sinterklaas (de echte)

Canal Marginal publiceert geregeld fragmenten uit letterkundige werken van eigen kweek die om een of andere reden ongepubliceerd zijn.

Bond Zonder Hoop

In elk mens schuilt een nazi,
maar niet elk mens kent een Hitler.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Kast

Van
geheimen
in
een
kast

heeft
niemand
echt
veel
last

.

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Parabel

Er was eens een jongetje, we zullen hem Gat noemen, die altijd andere kinderen pijn deed. Wanneer deze zich probeerden te verdedigen liep hij telkens naar de meester en riep: ‘ Meester! Meester! Pietje doet mij pijn!’. Ik zeg maar wat.

Op die wijze maakte hij honderden slachtoffers tot de eerder slome meester op zekere dag vroeg: ‘ Wie is er eigenlijk begonnen?’. Gat antwoordde: ‘ mijn vader’ en vertelde zijn tien jaar durende levensverhaal van de eerste kwak tot de laatste klap, met alles wat er tussen zat. De meester, na afloop oud en dement, vroeg om het nog eens te vertellen, maar daar had Gat geen zin in. Hij moest dringend een kindje gaan pijn doen, zeker nu hij tien jaar ouder was.

Hij zag een prachtexemplaar staan en liep op hem af. Onderweg werd hij echter gegrepen door de ijsbeer uit ‘Lost’ die via een geheime doorgang in een leeg vlootje margarine de weg naar Vlaanderen had gevonden en blij was dat hij eindelijk nog eens iets te doen had. Zoals Gat enigszins pijn met de dood tot gevolg te doen.

De jongen zou nooit meer op de meester roepen.
(ook al omdat die iets later op fatale wijze van een trapje viel, met dank aan de tot voorheen onbekende broer van de ijsbeer, doch dit doet eigenlijk weinig tot niets terzake).


Heeft u vragen over de inhoud van deze tekst of wil u praten over gelijkaardige gebeurtenissen uit de persoonlijke levenssfeer, dan is er helaas geen lijn beschikbaar waar onze medewerkers ter beschikking staan. Maar u bent altijd vrij om er zelf een op te richten.

Fragment

Vladimir: Zou hij deze keer komen, denk je?

Estragon: Wat denk jij?

Vladimir: Ik denk niet, ik ben.


Een stilte van plus minus twee minuten dertig seconden. Ze staren peinzend voor zich uit. Dan wijst Estragon naar iets dat hem plots opvalt.


Estragon: Verhip! Een vuilnisbak!

Vladimir: Euh, die staat hier al een half uur.

Estragon: Correctie, je ziet hem al een half uur. In werkelijkheid staat hij hier al veel langer, hoewel hij niet bestond voor ons.

Vladimir: Dat is zo heel erg waar, Estragon. Heel erg waar en raak.

Estragon: Dank je. (geïrriteerd) Waar blijft die klootzak?

Vladimir: Amai nog niet. (zucht) Het leven is niet altijd makkelijk.

Estragon: Jaja, het leven.

Vladimir: ’t is Allemaal dat niet.


Pijnlijke stilte van plus minus dertig seconden.


Estragon: Anders moet je hem nog een berichtje sturen.

Fragment uit:

Wachten op Godot 2:
virtueel afwezig

De sequel
waar de wereld een eeuwigheid op wachtte

Canal Marginal publiceert geregeld fragmenten uit letterkundige werken van eigen kweek die om een of andere reden ongepubliceerd zijn.

Bond Zonder Hoop

Hoop doet leven.
Wat leeft kan sterven.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.

Link

Januari 2011 zit er bijna op. Ondergetekende heeft geleefd, beleefd, gezweefd, zijn goede voornemens doorzeefd en zijn neerslag op deze blog gekleefd, een of ander niveau nagestreefd.
Het enige dat nog ontbreeft is een link.

Flard

Bunker en ik reden op de weg naar Aspartamistan, toen een dikke BMW tegen topsnelheid voorbij sjeesde.
‘ Wat een klootzak,’ zuchtte ik, ‘ Ik hoop dat hij straks tegen een muur plakt.’
‘ Inderdaad,’ zei Bunker, ‘ Echt zo een stereotiep mietje met een BMW.’
‘ U-hu.’
‘ Een blaaskaak, een speknek, een overdosis ego op vier wielen, een lul,’ vervolgde hij, ‘ Die mannen met een BMW denken allemaal dat ze de man zijn. Mocht hij met een Porsche rijden zou ik zo een snelheid nog begrijpen, maar met een BMW... Alsof je duiven melkt met een mus. Ha!’



‘ U-hu.’

Zomer

Ge zijt nog altijd even zoet,
maar kouder en stroever.

Ge zijt weerbarstig,
opstandig, kut,

niet flexibel, ge spreidt niet vlot.
't Loopt niet langer gesmeerd.

Ge kloddert en smoddert,
scheurt lappen uit het fundament.

Ik wil dat ge loopt zoals het liep,
maar ge koekt vast
en lijkt me haast uit te lachen.


Winterchoco.
Hoe kan ik u ontdooien
zonder dat ge wegsmelt.

Canal Marginal bezit alle rechten op de complete Jan Langeman-catalogus. Om deze investering te laten renderen wordt zijn werk geregeld gepubliceerd op de site.

Feest!

Er waren eens twee varkens die waren. Ze woonden met enkele kippen in een krakkemikkige stal bij een oude boer die elke dag hetzelfde deed. Opstaan, de dieren eten geven, eieren rapen, eieren bakken, eieren eten, het erf verzorgen en daarna kijken hoe mooi hij het weer gedaan had. Elke dag was hetzelfde en elke dag zagen de varkens hem rondslenteren en hetzelfde doen. Het enige dat veranderde waren de seizoenen en het weer. Soms was het koud, soms was het warm, maar de boer slenterde altijd aan hetzelfde tempo.

Er was maar één dag in het jaar die werkelijk anders was. Gruweldag, in hartje winter. Op die dag nam de boer bij het voederen de dikste kip uit de stal en nam haar mee in huis. Enkele tellen later steeg een hemeltergend gekakel en gekrijs op uit haar kippenstrot die de boer vakkundig oversneed. ’s Avonds wasemde de geur van geroosterde kip over het hele erf en kwamen alle dieren samen om te treuren. Elke gruweldag eindigde met een heus bombardement. Rond het erf weerklonken luide knallen die uiteenvielen in dwarrelend sterrenstof. De boer stond erbij en keek ernaar, een traan in de linkerooghoek, zijn hand op zijn gevulde maag.
‘Dat was weer een lekker kippetje,’ zei hij dan, maar hij zei het zonder vreugde.
Jaar na jaar werd de boer ouder en jaar na jaar verdwenen meer en meer kippen. Wat ooit een mooie roede van veertig stuks was werd in de loop der jaren uitgedund tot de laatste kip.

‘ Zeg Nancy,’ vroegen de varkens aan de vooravond van gruweldag, 'Ben je niet bang voor morgen?’
‘ Nee,’ zei Nancy vastbesloten, ‘ Mocht de boer mij slachten is er niemand meer die eieren voor hem kan leggen. Daarom denk ik dat hij deze editie iets anders zal eten.’
Iets anders.
De varkens braken zich het hoofd.
Wat viel er nog zoal te eten op de boerderij: gras, dennenappels, een vegetarische schotel op een blaadje van mest? Het besef ontvouwde zich langzaam tot een weet: een van hen zou geslacht worden. De boer was nu eenmaal een wrede, verzuurde beul. De varkens sloegen in paniek en renden als kippen zonder kop door de stal, toen Nancy hen fladderend tot stilstand bracht.
‘ Hou nu eindelijk op!’, riep ze, ‘ Er moet een oplossing zijn!’
‘ Ik begrijp wat je bedoelt,’ zei Fons, die het domste varken was en hij hurkte door zijn achterste poten om te persen.
‘ Wat ga je doen?’
‘ Eieren leren leggen,’ zei Fons, ‘ Ik denk dat ik er eentje heb.’
Hij raapte de buit vanonder zijn kont en stak ze triomfantelijk in de lucht.
‘ Euhm... Ik denk dat we het elders moeten zoeken,’ sprak het andere varken, Gabriël.

De volgende morgen betrad de boer de stal met zijn slagersmes, verlekkerd op een stukje varkensbout. Hij schrok toen zijn dieren verdwenen bleken en hij werd opgewacht door een man in maatpak.
‘ Ik ben de woordvoerder van de dieren,’ zei de man,’ U kent me mogelijk van op de televisie, ik heb nog voor het bisdom geopereerd en sindsdien heb ik besloten dat ik niet meer met mensen wil werken.’
‘ Van mijn erf!’, schreeuwde de boer zwaaiend met het mes.
‘ Rustig, beste man,’ zei de woordvoerder, ‘ Geef me de vrijheid om een en ander op te helderen. De dieren maken zich zorgen. Niet zozeer over zichzelf, maar over u. Ze zien u al jaren rondslenteren op uw erf, terwijl u dag in dag uit hetzelfde doet, met uitzondering van gruweldag. Terwijl de wereld feest viert, viert u uw eigen feest. Daarvoor moet elke keer een dier sterven, maar zoals u al dan niet weet zijn de dieren bijna op. Ze zouden zoveel meer kunnen zijn dan een kluif. Ze kunnen warmte zijn, gezelschap, liefde. Maar misschien bent u te blind voor dat alles, voor de schoonheid die u hebt, maar die u niet wil zien.’
‘ U heeft gelijk,’ stamelde de boer, compleet van zijn melk, ‘ Ik begrijp perfect wat u bedoelt.’

Die nacht vierde de boer voor het eerst in jaren feest in gezelschap. Fons, Gabriël en Nancy schoven aan bij de feestdis en na het maal genoten ze van de knallen en het sterrenstof. Allen een traan van geluk in de linkerooghoek, allen een hand op de maag die tot de rand was gevuld met woordvoerder. En zo werd het de mooiste gruweldag tot hiertoe.

Bond Zonder Hoop

Nieuw jaar,
nieuwe Druivelaar.

'Bond zonder Hoop' is een vereniging zonder winstoogmerk die een volwaardig alternatief wil bieden voor een andere Bond die wij niet bij naam wensen te noemen.